30 jaar Pass. Juni 1993 ... eindeloos. - Pass HR Services

30 jaar Pass. Juni 1993 … eindeloos.

Eindigheid, vroeg of laat zijn we ermee bezig. ledereen. Ooit.

Onze professionele loopbaan, ons werk, is eindig. Soms verplicht op 65 jaar  …  in dat keurslijf geduwd.

Niet iedereen vindt dat “Iang verdiende pensioen” alles zaligmakend. Ik zie vrienden rondom mij die het als een kwade geest op zich zien afkomen. Ze verzetten zich tegen het idee dat “niksen” mag. Het lijkt voor hen wel een verdoemenis. Anderen omarmen net de tijd die hen overvloedig aangereikt wordt. Zij Ieven intens verder op hun “grijze“ wolk.

Ik zit ergens daar tussenin.

Echt plezant vind ik mijn 65ste verjaardag niet. Als mensen mij feliciteren omdat ik ( administratief) op pensioen ga, kijk ik ongewild sceptisch. Wat valt er te vieren eigenlijk, vraag ik me dan af.

Ik was zeker gelukkiger 30 jaar geleden toen ik mijn bedrijf Pass oprichtte en geloofde dat de wereld aan mijn voeten lag. De energie en de kracht die mij toen overspoelde, dat was een felicitatie waard. Ondanks alle hindernissen die je daarna uiteraard ook moet overwinnen. Nu ben ik zoekende. Zinvol bezig blijven en me meer dan 100% smijten in de opdrachten die me toevertrouwd worden. De rust en de ervaring maken het plezanter en zijn ook een meerwaarde voor  de klanten.

Maar helaas ik moet ook vertragen, letterlijk dan vooral. Ongewild.

Want in je lichaam gebeuren er ineens onverwachte dingen, het sluipt ongezien binnen. Het duurt een tijdje voor je beseft dat er iets gaande is. En dan wordt de eindigheid als een natte dweil in je gezicht gegooid. Ook de onzekerheid of misschien eerder de zekerheid dat het ooit stopt, speelt je parten. Het sleurt je mee en het duurt voor je die emoties de baas kan.

Maar zoals ik 30 jaar Iang de veerkracht vond om te blijven ondernemen en bij momenten na een tegenslag moest opveren, en evengoed met gemak op de hoogtepunten verder surfte … zo voel ik nu langzaam die mentale kracht terugkomen. Aanvaarden wat je overkomt, vooruit kijken (minder lang vooruit weliswaar), positieve momenten creëren voor jezelf en je omgeving en vooral zo Iang mogelijk doorgaan. Ook met Pass, het werk, want mijn brein is nog in topvorm.

Volop en bewust beleven wat de vrije tijd me aanreikt: een mooie reis met mijn allerliefsten, een namiddag met vrienden, wandelen, interessante gesprekken voeren. Lachen en vriendelijk zijn voor      de medemensen. Kortom: leven met een nieuwe realiteit.

Aangekondigde eindigheid hoeft niet triester te zijn dan onaangekondigde. We leven bewuster, we relativeren en ja soms pink ik wat tranen weg. Maar ook dat is veerkracht, het verdriet toelaten om dan met een glimlach het Ieven weer aan te pakken.

Dus ja,  je mag mij feliciteren met mijn 65ste verjaardag en tegelijk met mijn 30ste  Pass verjaardag.

Het blijven toch bijzondere mijlpalen die maken dat eindigheid en eindeloosheid zachtjes in mekaar overvloeien.

Pascale Wijnandt

 

Deel dit artikel: