't Zeetje. - Pass HR Services

’t Zeetje.

Zolang ik het mij kan herinneren, en dat is dus bijzonder lang, vlucht ik elke winter een paar weken naar onze Belgische kust. Vluchten is misschien niet het juiste woord.

Ik dompel me gewoon graag (tijdelijk) onder in de leefwereld van onze West-Vlaamse vrienden. En ik vind er dikwijls een tweede adem om het jaar verder te zetten. Het land van de verkleinwoorden, niet dat alles er petieterig is. Ook niet dat ze alles kapot relativeren met die verkleinwoorden. Integendeel zelfs. Ze zien het groot en alles is er wat het is. Maar je herkent zeker wat ik bedoel: als je een “afspraakje” maakt bij de kapper om je “haartjes” te kleuren. Als je een “koffietje” bestelt met een “pannenkoektje”. Als je in de winkel een “vestje” past, dat je gemakkelijk draagt op een ”jeanske”.

Terwijl ze lieflijk spreken, voel je ze tegelijk in € denken. Maar ook daar hou ik van, die nuchterheid, gedrevenheid, to the point , niet rond de pot draaien. Het kan soms brutaal overkomen, maar toch stoort het me zelden. Noem het efficiëntie in alles waar ze in handelen. Of het nu de bakker, de beenhouwer, het immobiliënkantoor, de koffiebar of de aannemer is.  Als je lang genoeg op dezelfde plaatsen komt en je slaagt erin dat ze je herkennen, kan je al eens een glimp opvangen van hun oprecht gastvrije aard.

Ik ontdek gelijkenissen met mezelf in een aantal aspecten: het doelgerichte, “no time to waste”, geen tijd verliezen aan nutteloze praatjes (hier is mijn eerste verkleinwoord) … en het slechts druppelsgewijs toelaten van mensen tot mijn echte ik.

Tijdens de lange strand- en duinwandelingen bouw ik mijn veerkracht verder op en díe veerkracht heeft me al over zowel persoonlijke als professionele uitdagingen getild. De laatste 2 jaren waren niet zoals alle voorgaande jaren aan zee. Of eigenlijk wel. Ook nu hebben de  grijswitte golven me de weg getoond. Deze keer naar een andere manier van werken, stuntelig in het eerste jaar, voluit  efficiënt in het tweede jaar. Hier heb ik leren aanvaarden, dat je ook met minder persoonlijke contacten en een doorgedreven digitalisering, voor de klanten een wezenlijk verschil kan blijven maken.

Zonder in te boeten aan zorgzaamheid voor de kandidaten en met evenveel doorzettingsvermogen om de klant vooruit te helpen bij het invullen van zijn vacatures. En dit in een arbeidsmarkt die kreunt onder de schaarste aan geschikte kandidaten. Toegegeven: wel terugvallend op 30 jaar intense netwerking, een mooie databank en tonnen ervaring.

En dus ben ik West-Vlaanderen dankbaar, ieder jaar opnieuw. Maar ik hou ook van Brussel, die kosmopolitische stad die me telkens opnieuw laat beseffen dat ik me niet mag vastklampen aan kleinburgerlijk denken, dat er meer in de wereld is dan datgene wat rond de Vlaamse kerktoren gebeurt. En dan Limburg waar je het gevoel krijgt dat het leven vertraagt en Limburgers  me  leerden dat “meer tijd” nemen ook money kan zijn. Zelfs Antwerpen heeft een speciale plaats in mijn  hart. Dat overdreven zelfvertrouwen, waar de gemiddelde Vlaming er te weinig van heeft. Allemaal een beetje meer Antwerpenaar mag. En dan onze Waalse vrienden, geen kwaad woord over hen bij mij. Ik trek me op aan hun joie de vivre, zij hebben geen verkleinwoorden nodig om te relativeren. De kunst van onbezorgd leven zit in hun DNA. Gelukkig voel ik me heel soms een beetje Waal.

Ik ben dus een Oost-Vlaamse, met de zakelijkheid van een West-Vlaamse, die over de wereld denkt zoals een Brusselaar, met het zelfvertrouwen van een Antwerpse, soms al eens “tijd neemt” zoals een Limburgse en door het leven dartelt als een Waalse.

 

Pascale Wijnandt

Februari 2022

Deel dit artikel: