Onze communicatie is intens. Althans via SMS, Whatsapp, Facebook, Instagram, Messenger enz. We worden sneller dan ooit bij alles betrokken, zowel dicht als ver van onze wereld. Velen spuien ongeremd (en ongevraagd) een mening, meestal zonder nuance.

Laat ons eerlijk zijn: we zijn niet zo goed in deze communicatie. Ook niet in onze privé-berichten. Ik betrap er mezelf op en alhoewel ik me erger aan die nietszeggende reacties zoals “geniet ervan”, “courage” of “komt goed” bezondig ik me er heel soms ook aan.

Ik heb het vaste voornemen ermee te stoppen. Want wat betekent “geniet ervan”? Is het geen boutade om iets te zeggen of te schrijven?

Laat ons elkaar mooiere zinnetjes gunnen.

Niet “genieten” maar “zie elkaar graag” of “laat wat lekkers over daar” of “wandel tot je blaren voelt zo mooi is het in …” Niet “courage” maar “mijn gedachten zijn bij jou” of “ik denk te weten wat je doormaakt en ik ben er” of “mocht het moeilijk blijven, kom ik graag eens langs.”

Wees vooral creatief, personaliseer, laat je vrienden/kennissen voelen dat je meent wat je schrijft of zegt.

Laat voelen dat het geen beleefdheidswoordjes zijn, omdat het moet.

Ook als je live vraagt “hoe gaat het?” of “alles goed?”, in 90% van de gevallen luidt het antwoord “goed”. Einde gesprek. Slechts 10% zal echt vertellen of het goed of slecht gaat, waarbij de andere kant in overlevingsmodus gaat en denkt “oh jee, hoe leg ik dit gesprek stil”. Men wordt er dikwijls ongemakkelijk van en sommigen willen het ook niet weten.

Daarom, wil je die 90% beter bereiken en wil je écht weten hoe het met iemand gaat, vraag dan bv “Lukt het een beetje de laatste dagen?” of “Wat heb je zoal gedaan de voorbije weken?” of als je heel lang iemand niet gezien hebt “Je bent veranderd, maar je ziet er top/tipsy uit. Hopelijk is het ook zo/niet zo?”

Je voelt het. Ik ben zo pleitbezorger van meer aandacht voor elkaar.

Alleen al die simpele begroeting op straat, in de winkel. Een goedendag. Zoals de meesten weten, ben ik Italofiel. Als ik na een periode in Italië terugkeer naar België, ben ik in de eerste week een enthousiaste, groetende Vlaming. Soms roep ik bijna tegen iedereen ‘buongiorno”, maar ik hou het toch maar op “goedemorgen” of “goedemiddag”. Toch leer ik het even snel weer af want zelden word ik terug begroet. Waarom?

Naast dit oppervlakkig contact dat nochtans verschil maakt, roep ik ook op om uit je cocon (van je relatie, gezin en familie) te kruipen. Probeer meer te zien en te voelen waar de ander moet mee omgaan in zijn of haar dagelijkse leven. De leuke en moeilijke momenten. Trek niet te snel conclusies. Luister en geef opening tot een gesprek. Begin vooral niet binnen de 10 seconden over jezelf te praten, waardoor je als een pletwals over de gevoelens van de ander rijdt.

In mijn werkervaring heeft deze aanpak ook steeds goed gewerkt en nog steeds.

Empathisch zijn naar klanten en kandidaten.

Net dat tikkeltje verder gaan dan de objectieve criteria. Zien welke mens er voor je zit. Het helpt je zoveel beter te begrijpen. Het laat je toe zoveel meer te bieden dan de juiste zakelijke oplossing. je krijgt er ook zoveel meer voor terug, zelfs lange tijd nadien.

Recent nog mocht ik het meemaken toen een klant na vele jaren contact nam vanuit een nieuw bedrijf. De warme menselijke benadering was hem bijgebleven.

Ik ben zo trots en het gaf me zoveel energie om de opdracht aan te pakken en positief af te werken.

Een beetje meer warmte en aandacht voor elkaar, daar wordt iedereen toch zoveel beter van. Niet?

 

Pascale Wijnandt

Oktober 2024